Het gaat goed met me! En als het goed gaat valt er weinig te
bloggen. Tenminste bij mij wel. Ik ben nu vier dagen in de week aan het werk,
momentjes voor mezelf zijn dus bijna
niet te vinden. En dat is helemaal niet erg! Ben er enorm blij mee. Het is een
leuke werkplek en ik vermaak me prima! Tot zover mijn blog ;-)
Nee, ik moet helaas bekennen dat er toch iets is. Iets wat
een beetje prikt! Ik ben uitgedaagd door Fysio voor een twee kilometer
zwemtocht en het lijkt me een heerlijke uitdaging. Ik heb werkelijk geen idee
hoe en wat, alleen dat ik twee kilometer zwemmen moet. In mijn omgeving heb ik
het al aan een aantal mensen verteld en iedereen is enthousiast. Zo ook mijn
tante. Die is zo enthousiast dat ze ook mee wil doen! En daar begint het een
beetje kriebelen. Ik was me er in eerste instantie niet eens van bewust maar ik
merkte dat ik niet meer zo enthousiast was. En nu snap ik waarom! Altijd als ik
iets wil, wil een andere het ook! Kan ik dan nooit eens iets voor mezelf
hebben?? Oei, dat klinkt erg egoïstisch! En dat is natuurlijk ook niet wat ik
wil. En het ligt natuurlijk aan wie en wat. In dit geval is zwemmen echt mijn
ding. Mijn tante is enorm sportief en zwemt mij er zo uit. Die fietst, die
vaart en die is altijd met sport bezig. Zwemmen is mijn ding!
Het valt ook op een verkeerd moment, want momenteel wil mijn
moeder ook steeds wat ik wil. Mijn stamkroeg wordt plotseling ook haar kroeg en
ze doet erg haar best om van mijn vrienden ook haar vrienden te maken. Als ik
nieuwe schoenen wil, wil zij ook en als
ik het gezellig heb, zal zij haar best doen om het voor mij wat minder gezellig
te maken. Want o wee dat ik het gezelliger heb dan zij! Zij heeft het momenteel
al zo moeilijk met mijn vader en zij wordt al zo beperkt En terwijl ik dit zo
opschrijf flikkert het woord
'competitie' in mijn hoofd. Met zwemmen zal ik erg mijn best moeten doen, want ja, mijn tante zal wel als eerste aankomen en ik zal er wel achteraan huppelen. Ik huppel er altijd achter aan, ook al begin ik als eerste! En ja, ik laat me af en toe makkelijk aan de kant duwen. Ik heb niet altijd zin in die competitie en dan zoek ik wel wat anders. En daar baal ik van! Ik baal ervan dat ik altijd aan de kant geschoven word, en ook dat ik me altijd aan de kant laat schuiven! Maar wat moet ik? Ik kan moeilijk tegen mijn tante zeggen dat ze niet mee mag doen. Kan moeilijk tegen mijn moeder zeggen dat ik het zat ben. Iedereenis vrij om te gaan en te staan waar hij of zij wil, maar waarom nu net op mijn stukje!