Paintballen

We gaan paintballen! Met vrienden! In mijn enthousiasme roep ik gelijk ja. Ik vind het leuk om met mijn vrienden iets te ondernemen
Daardoor krijg je een band met elkaar. En leer je elkaar goed kennen
Over mijn omvang denk ik niet na. Er zijn vast meer van mijn postuur die het doen en mijn vriendin heeft met de organisatie gebeld. Er is altijd wel een passende overall is haar verzekerd! Gaaf! Ik verheug me er dan ook erg op. Ik ben onder vrienden, zij weten dat me niet altijd soepel uit de voeten maak maar boeien! We zijn onder elkaar dus dan vergroot de lol!
Eigenlijk was het dan ook teleurstelling dat er geen passende overall was! De allergrootste had ik aan. Ik kreeg hem over mijn benen (joehoe, dat heb ik al gewonnen!) en ik kreeg em aan. Ik kreeg hem alleen niet dicht. De meisjes (mijn borsten) lieten zich niet vangen. Ik kreeg de drukknopen bij elkaar, ze sprongen echter net zo hard weer open!
Ik besloot niet bij de pakken neer te zitten, de organisatie had gezegd dat ik mee kon doen, dus maakte ik het hun probleem. Na lang wachten, en veel geroep kreeg ik dus een bodyprotector! Maar helaas,  die paste ook niet! Dan nog maar een belt, nee twee! Lieve vrienden heb ik, ze helpen me om de boel aan te krijgen. Ze zijn bijna nog meer van slag dan ik omdat de boel niet past. Ik lach het weg en zeg als het niet werkt we ons niet gek moeten laten maken. Ik zit net zo lief op de bank, als het niet mogelijk blijkt! Maar ik kan helemaal meedoen!! En daar word ik nerveus van. Vooral als blijkt dat onze groep groter wordt gemaakt en wij andere tegenstanders krijgen! Eeuh, dat klopt niet met hoe ik het in gedachten heb! Ik voel mijn ademhaling veranderen. De scheidsrechter zegt dat de strijd begonnen is en daar sta ik! Helemaal alleen, net zo als vroeger met gymnastiek sta ik het honk te verdedigen.  Ik blokkeer net zo als ik vroeger deed. Ik probeer mijn ademhaling weer onder controle te krijgen. Ik probeer wat te zien door de bril en stap zowaar naar het volgende obstakel en voel dat ik geraakt word door een verdwaalde kogel.  Kracht zat er niet meer in en in plaats dat ik blijf staan en gewoon verder ga, er is immers niemand die dat verder in de gaten heeft, loop ik terug.  Dat zijn de spelregels immers. Echt, geloof me, op dat moment vervloek ik mezelf! Maak me zelf uit voor alles wat lelijk is en blokkeer! Verdriet is eigenlijk mijn grootste emotie op dat moment. D teams moeten ruilen en aan de andere kant vergaat het me net zo. Mijm bril beslaat, mijn ogen prikken door de tranen. O, wat wil ik graag meedoen! Ik vind het zo leuk! Mijn hrdachten roepen naar mijm lichaam maar het wil niet! Bij de volgende pot besluit ik dan ook maat om mijn geweer op te hangen. Het wordt toch niets meer. Toch hoop ik dat we het nog eens overdoen! Echt! En dan ga ik gewoon een stapje verder! Beloofd!!

Hangdagje

Ik heb een lekkere hangdag vandaag. Stiekem moet ik nog veel dingen doen maar ik heb geen energie. En ik heb geen zin. De afgelopen week is me druk genoeg geweest, het is tijd om even een pas op de plaats te maken. En dat doe ik vandaag. Zoals het nu staat ben ik vrij op maandag, lekker een dag extra weekend. En zo'n rustdag bevalt me vandaag wel. Toen ik nog alleen woonde had ik het altijd op zondag. Zondags kleedde ik me niet aan, ik bleef lekker in joggingsbroek met oud shirt lopen. Ik was absoluut niet van plan de deur uit te gaan, als je me wilde zien dan moest je maar naar mij komen. Zondag was ook de dag dat de kroeg het zonder mij moest doen. Ik had de hele week genoeg mensen gezien, genoeg gepraat en genoeg lol gemaakt. Tijd voor de bezinning op maandag. Nu heb ik een Eega die veel moeilijker stil kan zitten, die vooral met mooi weer de hort op wil. Vandaag gelukkig niet. Hij is net naar boven vertrokken om ook nog even een uurtje te pitten. Het weekend was hem dus ook druk genoeg!
En terwijl ik lekker op de bank hang, met de televisie aan op de achtergrond en een tijdschrift in de hand, bedenk ik me dat ik al een tijdje stil ben geweest. Het bloggen heeft voor mij op dit moment geen noodzaak. Op dit moment steek ik lekker in mijn vel, heb dus weinig last van mijn onzekerheden. Ben net begonnen bij mijn nieuwe baan, maar die onzekerheid is niet extreem. Dat heeft tijd nodig, om de collega's aan me te laten wennen en ik aan de collega's. En daarbij, het lukte me bij mijn voorlaatste klus toch ook om goed bij de collega's te liggen? Tijd, zulke dingen hebben tijd nodig! En ik moet me sowieso rustig houden, we hebben het geld hard nodig dus ik kan ook even niet ergens tegenaan schoppen! Ik hou me dus wel even rustig!!
Ik merk wel tijdens het sporten bij Fysio dat ik mijn energie elders nodig ben. En hoewel ik me niet helemaal aan zijn schema houd, probeer ik me toch op de woensdagavond zo hard mogelijk af te beulen! Afgelopen woensdag lukte het me dan ook om twee keer vijf minuten fanatiek op de crosstrainer te staan!! Misschien moet ik het binnenkort eens aan elkaar plakken, zodat het tien minuten worden! Het klinkt niet veel, maar voor mij is dit het wel! Voor mij is dit genoeg. Dit doet me trouwens denken aan het gesprek dat ik afgelopen woensdag heb gehad met Fysio. Ik heb hem zo in het gezicht kunnen vertellen dat het af en toe flink steekt dat het harde werken zo langzaam goede dingen oplevert. Als iemand mij aan het begin had gezegd dat ik zo intensief zou sporten zou ik zeggen dat ik in 2014 wel een marathon zou kunnen lopen. Maar ik mag nog niet eens aan het begin staan!! Hard werken en weinig beloning. Dat steekt! En zoals Fysio zegt: Dat is het leven! Hij heeft gelijk maar het is niet altijd leuk!
Trouwens over marathon gesproken, ik ben door Fysio uitgedaagd! Om mee te doen aan een zwemtocht van 2 kilometer. Dat is 80 zwembadbaantjes! Maar deze tocht is in zee!! En vaak is het onstuimig weer als deze tocht gehouden wordt. Bij de club heb  ik nagevraagd of er een tijdslimiet aan verbonden is. Deze is er niet,  ik mag er zo lang over doen als ik denk nodig te zijn. Het is een leuke uitdaging die goed bij me past. Beter dan 5 kilometer hardlopen. Ik ga hem waarschijnlijk in de samengestelde slag doen, crawl benen en schoolslag armen. Ik ben al aan het oefenen!! Ik neem deze uitdaging dus aan!!