Uitslag

Het gaat goed met me. Ja, echt! Ik heb een leuke baan met enorm leuke collega's. Een stek waar ik me veilig voel, en dat is voor mij zo belangrijk! En daardoor steek ik heerlijk in mijn vel. Ik lach veel en maak me minder zorgen. Dat zou ik misschien wel moeten doen, ik ben namelijk niet eens meer zo met eten bezig. Het boek van Dr. Phil ligt gewoon op mijn nachtkastje te verstoffen. Lekker in mijn velletje zitten is fijn! Zo ben ik ook naar de test van Fysio gegaan. Niets kan mij er onder krijgen, die test moet gewoon hartstikke goed zijn! Ik word op de fiets gezet en de 6 minuten gaan in. Eerst wat warm fietsen dan gaat het los. Best lastig om het tempo constant te houden. Ik mag immers graag over grenzen gaan. Dus ik trap iets harder dan nodig is, en misschien zelfs wel mag. Ik heb er geen last van dus ik trap lekker door. En dan is de tijd voorbij, ik mag van de hometrainer af en we gaan de test bespreken. Fysio tikt alles in en drukt op enter. Tot zijn schrik en ook de mijne zien we het conditiegeval naar beneden springen in plaats van omhoog. Het klopt niet, daar gaat iets niet goed. Fysio denkt eens na en meldt mij dan dat de test ongeldig is. Mijn hartslag is te lang te laag geweest. En ja, lange tijd is mijn hartslag onder de 130 gebleven. Op zich een geweldige vooruitgang! Ik kan dus meer weerstand aan! Ik wilde alweer op de fiets stappen, maar nee, moest toch een nieuwe afspraak maken. En die staat nu voor komende woensdag op de planning. Hoop dat ik dan niet te veel last heb van de weerswisseling door mijn astma! Aan de andere kant maak ik me er niet druk over. Ik zit lekker in mijn vel!
Als ik naar beneden kijk zie ik dan wel een dikke buik in dat velletje, dus ik glij weer een beetje de verkeerde kant uit. En dat schrijf ik nu al steeds. Ik kan op één of andere manier de kracht even niet vinden om het echt tot een halt toe te roepen. Om mezelf weer echt van de suikers en de koolhydraten af te krijgen. De chocolaatjes die ik voor het weekend bewaar smaken op dinsdag en donderdag ook overheerlijk! En wat is het makkelijker om niet voor dansles te eten maar na dansles even naar de Mac te gaan. Nee, ik wil niet meer! Ik wil echt niet meer, maar ik heb het soms gewoon niet in de hand. De verleiding is te groot. Vorige week las ik het volgende artikel in de Telegraaf:

Spieren al na vijf dagen verloren

MAASTRICHT - 

Er treedt al een aanzienlijk spiermassaverlies op na vijf dagen minimale inspanning. In de korte periode, die vergelijkbaar is met een gemiddelde ziekenhuisopname, gaat er zo'n tien procent spierkracht en 150 gram spiermassa aan één been verloren.

Zo blijkt uit onderzoek door bewegingswetenschappers van het Maastricht UMC+.

Spiermassaverlies is een veelvoorkomend probleem dat de kop opsteekt bij ouderen. Dat houdt verband met een gebrek aan inspanning en een verminderd voedingspatroon. Dagelijks worden spiervezels opgebouwd en afgebroken, zodat na honderd dagen een complete spier vervangen is door nieuw materiaal. Door een gebrek aan beweging en eiwitrijke voedingsmiddelen gaat de afbraak echter sneller dan de opbouw en treedt verlies van spiermassa op. Die tekenen worden volgens de Maastrichtse onderzoekers al zichtbaar na slechts vijf dagen niet bewegen. Dat is vergelijkbaar met een gemiddelde ziekenhuisopname of het stil op bed liggen met griep.

Verlies

In het Maastrichtse onderzoek werden 24 gezonde jonge mannen een aantal dagen geïmmobiliseerd. Daarvoor werd één been volledig ingegipst. Na vijf en veertien dagen werden spiermassa en spierkracht bepaald. Al na vijf dagen hadden de vrijwilligers gemiddeld ongeveer tien procent aan beenspierkracht verloren en 3,5 procent spiermassa, omgerekend zo'n 150 gram. Na twee weken was dat opgelopen tot 25 procent verlies aan spierkracht en 8,5 procent spiermassa (350 gram). "Na vijf dagen kunnen oudere patiënten al onder de drempelwaarde komen om normale dagelijkse activiteiten uit te voeren," licht prof. Luc van Loon toe, hoogleraar fysiologie van inspanning van Maastricht UMC+.

Beweging

Gezonde jonge mensen hebben na zes weken de verloren spiermassa weer opgebouwd. Daarvoor is wel voldoende beweging en eiwitrijke voeding nodig. Van Loon: "Maar bij ouderen wordt dat al een stuk lastiger. Zij bouwen de verloren spiermassa op die manier nooit meer op." Momenteel zijn de onderzoekers bezig om manieren te vinden om dat spiermassaverlies tegen te gaan. "Eén mogelijkheid is om elektrostimulatie op spieren toe te passen tijdens immobiliteit, maar dat onderzoek is nog in volle gang. Blijven bewegen en eiwitrijk voedsel eten blijft het voornaamste devies," besluit Van Loon.

Die ene zin triggert me, dat je na honderd dagen een nieuwe spier hebt. Dus als ik honderd dagen iets doe, heb ik na honderd dagen een betere spier. Misschien moet ik eens een honderd-dagen-projectje gaan bedenken. Een nieuwe uitdaging, naast hetgeen ik nu al doe. Maar om de verleiding te laten winnen, daar heb ik nu geen zin in! The only way is up!!