maandag 29 juli 2013

Drukte

"Kan jij morgen even op gesprek? Er is een opdrachtgever die met zijn handen omhoog zit!" En natuurlijk zei ik ja. Met het gevolg dat ik nu twee werkplekken heb. Zo'n vijftig kilometer bij elkaar vandaan. Gelukkig hoef ik per dag maar eentje te bezoeken, maar ach, dat zou ook wel weer bij me passen. Vaak is het zo in mijn leven dat het alles of niets is. En nu heb ik dus even alles! En ik geniet! Ik vind het een heerlijk gevoel om nodig te zijn. Ik vind het heerlijk om nieuwe uitdagingen tegen te komen. Ik ben zo enthousiast! Het zijn beide leuke opdrachtgevers. Voor mij betekent dit lekker veel regelmaat. Ik stap op tijd uit mijn bed, mijn dagen zijn gevuld en ik probeer zo min mogelijk te nachtbraken. Regelmaat! Mijn lichaam vindt het heerlijk, mijn geest stompt er op af. Iemand die mij enthousiast ziet zal me al snel omschrijven als een springertje. Ja, zelfs met mijn gewicht. En daardoor heb ik mijn gewicht zelf niet in de gaten. Het zit me niet altijd in de weg. Niet altijd...
Vanavond liep ik samen met Eega door onze woonplaats, het is heerlijk weer dus we proberen er zoveel mogelijk van te genieten. Ik zie een stel lopen met een klein meisje. Het meisje maakt een opmerking in het Duits over mijn gewicht. En moeder moet ontzettend lachen. Zelf zag ze er uit zoals Duitse vrouwen er uit kunnen zien+ een beetje onflatteus met ouderwetse kleding. Het kleine meisje van een jaar of drie heeft wel drie keer gezegd dat ik "Sehr Dieck" ben. En moeders maar giechelen. Ik heb haar aangekeken, maar eigenlijk wist ik niet goed wat te doen. Natuurlijk heeft het kind gelijk, ik ben ook dik. Aan die eerlijkheid zal ik niets aan af doen. Ik was meer verbaasd over de reactie van haar moeder. En ik bedenk me dat zo pesten begint, onbewust. Want zo leert het meisje dat ik eigenlijk niet normaal ben, dat er om mij gelachen kan worden. Omdat ouders ook niet met de eerlijkheid van hun eigen kinderen om kunnen gaan. Ik had het waarschijnlijk meer gewaardeerd als de moeder had gezegd dat het meisje gelijk had, en dat je allerlei mensen in allerlei maten hebt. En dat je ook flatteuze en nietszeggende figuren hebt. Dat de wereld gewoon een heerlijke mengelmoes is van vele mensen. En dat het geen donder uitmaakt hoe je er uit ziet!

zondag 21 juli 2013

Smoothie

Ik heb het vaak, koop ik bakken vol fruit en lekkere groenten, kan ik dat na een week weggooien. Zinnig als ik ben, als er plekjes opkomen hoef ik het niet meer. En dat terwijl ik weet dat het goed te eten is. Zonde!! Dus bij de Action al eens een goedkope blender gekocht. Voor een tientje! Maar toen kwam de vraag: wat stop je er in. Op internet staan natuurlijk genoeg recepten, de een nog ingewikkelder dan de andere. Melk? In een smoothie? Kwark? Hoort dat er ook in? Ik had werkelijk geen idee. Een lieve twitterdin had laatst een foto van een smoothie in wording, een schaal fruit. Dat liet me maar niet los, dus de stoute schoenen aan getrokken en haar via Whatsapp gevraagd: Misschien een rare vraag, ik durf em jou wel te stellen: hoe maak je een smoothie?? Ik kreeg gelijk antwoord: haar foto was van aardbeien, banaan en peer. En met simaasappelsap om het vloeibaar te maken. Gelijk snapte ik waarom er in veel recepten  staat dat je melk of iets dergelijks moet toevoegen,  het moet natuurlijk drinkbaar zijn!
Gelijk heb ik mijn blender gepakt, het is een kleintje. Dat is precies goed want Eega houdt helemaal niet van zulke dingen. Eega is helemaal niet een fruit-eter vandaar dat we ook vaak vruchten weg kunnen gooien. Ik had nog aardbeien, een banaan en appels liggen. En een pak perennectar was ook al open. Alle vier vind ik erg lekker, dus een combinatie zou ook goed moeten zijn. En ja, inderdaad!! Erg lekker! Wat een uitvinding! Ineens zie ik de mogelijkheden groeien! Smoothies met groenten zijn vast makkelijker weg  te krijgen soms dan de groente zelf! Dit kan mij helpen om beter groenten te laten eten! Of het stilt mijn lekkere trek, met ijsblokjes! Ik denk dat ik mijn blendertje vaak zal gebruiken. En wie een goed recept heeft, mag me mailen!! En lief twitterdinnetje, bedankt!!

donderdag 18 juli 2013

Vrieskou

Mag de zomer afgelopen zijn? En dan gelijk tien graden vriezen,  zondee sneeuw.  Dan voel ik me eigenlijk het prettigst, en wat nog belangrijker is dan voel ik me het meest energiek. De zomer is begonnen, de warmte slaat toe. Nog voor je wat doet loopt het zweet al overal. Gelukkig kan ik zweten tegenwoordig, heb ook een tijd gehad dat het vocht zich ophoopte in mijn lichaam en er maar niet uit wilde. Ik kon niet lopen, zo dik waren mijn enkels. Die zijn tegenwoordig een stuk slanker.  Echt slanker! Dit benadruk ik even voor mezelf, om te weten waarom ik het ook alweer doe. De zomer is voor mij geen leuke periode, niet vooruit te branden en niet goed eten. De zomer is namelijk ook de snoepperiode. IJs, patat, en geen regelmaat. Want wie heeft er echt zin in eten om zes uur.
Ik voel me vervelend. Ik heb het boek van Dr. Phil weer open geslagen, want ik voel dat ik hem nodig heb. Het laatste wat ik nodig ben volgens hem, zijn negatieve gevoelens en denkbeelden over mezelf. Dat zijn de dikmakers. Die zorgen ervoor dat je ineens weer behoefte hebt om voor je openstaande koelkast te zitten en alles op te eten wat je tegen komt. Die zorgen ervoor dat je flink wat kan opkauwen terwijl je helemaal geen honger hebt. Tja, als je je totaal niet energiek voelt en je moet je werkgever mailen over je beperking, dan voel ik me als een kneus. Dan wil ik nog maar één ding: op zoek naar lekkers wat wel van me houdt!    

vrijdag 12 juli 2013

Dubbel

Ik heb een dubbel gevoel vandaag. Vanochtend had ik al een berichtje van mijn werkgever dat mijn sollicitatiegesprek niet doorging. Ze besloten het daar anders op te lossen. Geen punt, dat begrijp ik volkomen, dat als je iemand graag wilt houden je daar ook alles aan doet. En qua afstand vind ik het ook helemaal niet erg. Eerlijk gezegd zag ik er nu al enigszins tegen op om dag in, dag uit zo'n lange rit te moeten maken.
Toch voel ik me dubbel, want ik had graag weer volledig aan de slag gegaan. Lekker weer vol er tegenaan. De twaalf uurtjes die ik nu werk zijn erg weinig. Heb ook nog niet echt een gevoel een ritme te hebben. Toch klaag ik niet, ik ben er erg blij mee.
Ook mijn mailtje voelt erg dubbel. Ik ben namelijk al snel bang dat ik een kruisje achter mijn naam krijg. Een "O, daar mankeert wat aan, dus die willen we niet"-kruisje. Nu ben ik daar altijd al bang voor geweest, maar in deze tijd van hoge werkloosheid nog wat meer. En misschien dat juist die hoge werkloosheid me nu wel gaat redden. Ik ben namelijk werkzaam in de uitkeringssector. Zover is het echter nog niet, ik moet het nu nog met mijn twaalf uren doen. En een kruisje achter mijn naam. En aan de andere kant ben ik voor mezelf opgekomen. Weet ik dat ik niet altijd alles maar kan. Weet ik dat ik beperkingen heb.En om teleurstellingen te voorkomen, kan ik het beter zeggen voordat de verwachtingen te hoog zijn. Elke keuze die je maakt, heeft een keerzijde. Soms merk je het, soms ook niet. Maar wat ik in maart ook al zei: ik laat me er niet ten onder krijgen!

donderdag 11 juli 2013

Goede keuze

Even weer tijd voor een jubelberichtje. Ik heb vorige week een goede keuze gemaakt om een uur eerder te gaan sporten. En om  daarna nog te gaan zwemmen. Het sportem ging lwkker, eindelijk haalde ik weer eens alles van mijn lijstje, meer zelfs want Fysio moest er weer eens een niveau bij zetten. Helemaal niet erg op de (s)lopende band, mijn benen vinden het best lekker om daarop goed gebruikt te worden. Het enige wat bij mij niet lekker gaat is de krachttraining met mijn armen recht omhoog. Hier blijf ik steken op  hetzelfde aantal kilo's. Met moeite dat ik dat de lucht in duw. En ook de crosstrainer is aardig slopend. De eerste minuut kom ik maar niet op gang. Gelukkig weet ik met goede muziek op mijn oren en met de ogen dicht er nog wat tempo uit te halen maar moeiza gaat het nog steeds. Hierdoor zou ik het gevoel weer kunnen hebben dat ik op dit niveau blijf steken, gelukkig dat er op de slopende band wel progressie in zit.
Met een knalrode kop en bezweet lichaam loop ik na dit alles naar het zwembad. Even een uurtje zwemmen. Niet me kapot zwemmen maar in een rustig tempo mijn baantjes doen. En dat vind ik echt heerlijk. Zou ik het niet doen, zou ik kapot op de bank zitten. Ik heb dus een goede keuze gemaakt.
En vandaag heb ik mijn werkgever gemaild dat ik bij lange reistijden beperkter inzetbaar ben. Mijn werkgever is een uitlener, dus zou dit ook weer naar een opdrachtgever gecommuniceerd moeten worden.  We hebben er alle drie niets aan dat ik na drie maanden uit zlu vallen omdat ik het juist door de reistijd niet aan kan. En echt, als het erg druk is kan ik een uurtje langer blijven maar die compenseer ik dan zo snel mogelijk! En mijn sporten mag er zo min mogelijk last van hebben. Want ik wil nu niet longinhoud verliezen, 2% is daarvoor net wat te weinig (mijn longinhoud is ongeveer 72% en alles onder de 70 kan blijvende schade worden). Helaas zal ik dan niet meer kunnen zwemmen met Fysio, maar dat lost zich ook wel weer op.
En daarbij, ik heb de klus nog niet! Daar ga ik morgen eerst eens voor zorgen..

dinsdag 9 juli 2013

Wat zou jij doen?

Ik heb weer tijdelijk werk, voor twee maanden en helaas maar twaalf uur per week. Dat is niet helemaal toereikend en dus zoek ik er nog wat naast. Dit is me vorige week aangeboden. Het is alleen anderhalf uur rijden hier vandaan. Enkele reis! En zegt de routeplanner dus kan best meer zijn. Donderdag mag ik op gesprek, kijken of het klikt en of we wat voor elkaar kunnen betekenen. Blij natuurlijk. En toch blijft er wat knagen, anderhalf uur is wel lang. Zeker om zelf te rijden. Momenteel is het vrij warm weer, en ben ik al moe als ik mijn ontbijt achter de kiezen heb. Mijn kwaal geeft me minder energie en met dat gegeven moet ik natuurlijk rekening houden.  Ik kan niet alles meer, hoe graag ik ook wil. En zeker in de zomer niet! Elke dag op en neer, vijf dagen in de week. Bij de gedachte al. Mijn sporten zal dan ook wat minder worden. Gewoon omdat er veel minder tijd is: 7 uur de deur uit en 7 uur weer thuis.. Maar aan de andere kant is het werk en dat ligt momenteel echt niet voor het oprapen! Mijn hypotheek moet ook worden betaald en onze reserves aangevuld!  Mijn plan op dit moment is dat ik donderdag gewoon ga. Kijken of het klikt en kijken wat voor afstand het is. En in goed overleg is er natuurlijk veel mogelijk! Maar lastig is het wel!    

donderdag 4 juli 2013

Sportavond!

Woensdagavond was al een sportavond voor me, echter gisteren heb ik het er echt even van genomen! Het sporten op woensdagavond ging al een tijdje niet lekker meer. Toen ik weer begon waren er op woensdagavond twee Fysio's aanwezig, de een voor de patiënten (mensen die nog niet zo ver zijn) en eentje voor de wat zwaardere sporter (de sporter die wat meer aankan). Dit ging heel goed, tot één van de Fysio's besloot om afscheid te nemen. Bij het groepje zwaardere sporters zit iemand die altijd net iets meer, net iets harder en net iets fanatieker wil dan een ander. En dat ook graag uitvent. Niets mis mee, maar ik begon me langzaam maar zeker me te ergeren aan haar. En als dat gebeurt is het tijd voor maatregelen. Dus ik ben gisteren bij wijze van proef een uurtje eerder gaan sporten. Het allergrootste voordeel is dan ook nog dat ik na het sporten lekker het zwembad in kan duiken!
Wat kwam ik gisteren in een leuke ploeg terecht! Vrouwen zoals ik zelf, wel willen maar ook weten dat niet alles kan en gewoon op het eind er helemaal klaar mee zijn! In de kleedkamer leuke gesprekken en de dames gaven te kennen dat ze het ook leuk vinden dat ik in hun uur kom sporten! Dus dat gelijk geregeld! Heb nu al weer zin in volgende week! En dat moeten we hebben, want dat is motivatie!
Met mijn sporttas in de hand ben ik naar het zwembad gegaan. Aardig bezweet is het lastig om een badpak aan te trekken, het kost iets meer tijd. Maar wat was het lekker! Alleen kwam na een kwartiertje kramp om de hoek kijken. En daar baalde ik van. Het begon in mijn tenen en aan het eind van de avond zat het onder mijn ene voet en bovenop mijn andere. De kramp in mijn kuiten voelde ik aankomen. Kramp is vooral omdat je te weinig drinkt, heb ik eens gehoord. En dat doe ik op het moment, te weinig drinken. Of zou de overgang van warmte naar koude toch te groot zijn? Straks ga ik met Fysio zwemmen, dus ik moet niet vergeten hem dit te vragen. Ik heb doorgezet en toch nog mijn uur vol kunnen maken. En wie dacht dat ik na dit alles doodmoe op de bank zou zitten heeft het mis! Ik had me toch een energie! Dit gaan we volgende week eens lekker over doen!!

dinsdag 2 juli 2013

Wisseling

Mijn lichaam is geen dag hetzelfde, elke dag weer anders. Het ene moment voel ik me log en opgeblazen, het andere moment spring ik als een lammetje in de wei en zit niets me in de weg. Vandaag had ik een topdag. Mijn nieuwe klus is op een leuke plek, en mijn collega's blijken gevoel voor humor te hebben. Gaat helemaal goed komen.
Het koolhydraat-beperkt doet ook andere dingen met me, het geeft me energie in mijn hoofd. De laatste tijd weet ik aardig mijn mening te ventileren, terwijl ik me langzaam veranderde in een introvert meisje. In mijn jeugd was ik ook introvert, sommige vrienden kunnen dit zich totaal niet voor stellen maar het is echt waar. Ik durfde gewoon niets te zeggen omdat ik bang was op te vallen of het verkeerde te zeggen. Langzaam kwam dit meisje terug. Onzekerheid, futloos en vlak. Gelukkig laat ik me tegenwoordig weer zien en horen! Daar heeft zeker het anders eten aan bijgedragen! Het koolhydraat-beperkte heeft voor mij vele voordelen. En ik ga er nu niet aan denken waarom ik het soms niet volhoud. Waarom zou ik, ik heb immers een fijne dag achter de rug!